روياي تو شده جدايي از من....همنفسم بيا بمون پيش من

خودت ميدوني كه سهم ما نيست....جداي و بريدن و شكستن

چشماي من پر از اشك شب و روز....حق ميدم بهت تو اتيش عشق من نسوز

برو با مردي كه تو روياهاته....ولي بدون قلب منم باهاته

روياي تو كابوس شب هاي من....دليل خنده هات حرف دل من

نار شمعدانهای سیاه شده،ساعت وارونه افتاده بود روی رف و عقربه هایش می چرخید.

برگشتم و بیرون را نگاه کردم.تصویر کم جان شیاری بلند و شیری رنگ در قاب کبود شیشه ای

درب شکل گرفت.شیاری که در امتداد تنم بالا می آمد،دور صورتم می پیچید و از پشت شانه ام فرو می افتاد.

آن طرف اما ،رنگ رفته قزافیهای حیاط هنوز در گرگ و میش غروب رد آشنایی داشت.نفس عمیقی کشیدم.

عطر موهای بلند و تازه در مشامم می پیچید.بوی آشنایی که هنوز هم تنم را می لرزاند و ذوق فشفه های دور حوض را بیادم می آورد.جلوتر رفتم،شیاره کم جان در قاب شیشه ای درب بهم ریخت.آنشب هم که او رفت قلبم بهم ریخت.

خراشی بر دلم افتاد.داد کشیدم.صدای دکتر را شنیدم که می گفت:"شاید بمونه.....جوونای این دوره همشون......"

در چهره اش نگرانی مرده بود.وقتی رفت چیزی افتاد.صدای قلبی آمد.دور حوض کسی دنبال چیزی می گشت.

چارقد سفیدی داشت که به آن عادت داشتم باگلهای ریز خاکستری.زیر لب چیزی زمزمه میکرد.گفته بود که بمانم،

اما...آخر مادرم بود.باید می ماندم؟!آنهم وقتی که از پشت دستهایم خال صورتش را می دیدم که ماه گرفتگی روی تن درخت شده بود.کنار حوض ایستادم.آسمان جوهری بود.خواستم تا گیلاسی را که روی آّب می چرخید بگیرم.خم شدم.

شیاره بلند و شیری رنگ در حوض کشیده شد.انگشتانم را دور آن حلقه زدم اما نشد.به دستم نیامد همیشه دوست داشتم کسی زیر چشمی به من خیره شود.سرم را بلند کردم،آن طرف کنار درخت ایستاده بود وبه من نگاه می کرد.

گفتم:"چشمات رو ببند تا...."گفت:"اول یه گیلاس".رفتم که در گوشش زمزمه کنم،پس رفت و محو شد.

آنجا تنها تار و پود شیاری بود که روی حوض نوسان آتش داشت.از تهش صدای قلاب می آمد.

ظریف بود اما من می شنیدم می گفت:"فقط برای تو می بافم یادگار ماه عسل".نمی گفت هم می دانستم،

دوست داشتم که باور کنم.حتی حالا که در کنارم نبود.وقتی مادرم گفت ماه شب چهارده می رویم خواستگاری،

برف بود که می رقصید و پشت سر اسفند گل آتش را سیاه می کرد.اما مگر لباس تازه نپوشیده بودم؟

ریشهای کهنه ام را نتراشیده بودم.مگر کفشهایم را برق نینداخته بودم که رفت؟و من در آستانه ی در بغضم ترکید

در کوچه و تا صبح به رود خانه پشت محله رفتم و در آمدم . گفتم:آخر چرا؟موهای مادرم اینقدر سفید نبود.می خواستم بمانم اما دست خودم نبود.نفس کشیدم.عمیق تر،شیاره در حوض بهم ریخت.ماه را دیدم که وارد حوض شد.ازآن بالا ،

چارق سفیدی به سر داشت با لکه های خاکستری سرد.

ایســــــتــــاده ام …

بگـــذار ســـرنوشـــت راهـــش را بـــرود … !

مـــن ،

همیــن جا ،

کنار قـــول هـایت ،

درســــت روبــروی دوســـت داشتـــنت و در عمــــق نبـــودنت ،

محـــــکم ایــستاده

درد می کشم ، درد !

 هم تلخ است هم ارزان

هم گیراییش بالاست !

 هم اینکه تابلو نمی شوم و رفیقی که مرا به درد معتاد کرد

ناباب نبود ،

اتفاقا باب باب بود فقط نگفته بود که

ماندنی نیست ، همین . . .

من از تمام آسمان یک باران را میخواهم…

از تمام زمین یک خیابان را…

و از تمام تو…

یک دست که قفل شود در دست من…

گفته باشم …

من درد میکشم اما تو چشمهایت را ببند،

سخت است بدانم میبینی و بی خیالی …

تویی که روزگاری برایم درمان بودی ..

هیـــسـ

این بازی عادلانه نیستـــ …..

این زندگی همه اش  مار بــود

پلّه هایش کجـــــاستـــ…؟؟؟

درســت زمانی که ســرت جــای دیگری گــرم است

دل مـــن همینــــجا یـــــــــخ میـــــزنــد !

چه فاصــله زیــادی است از سـر تـو تا دل مــن . .

شعرهایم را میخوانی…

و میگویی روان پریش شده ام !

پیچیده است … قبول …

اما من فقط چشمهای تو را مینویسم …

تو ساده تر نگاه کن …

دلم بشكنه حرفي نيست ... حقيقت رو ازت ميخوام            بهم راحت بگو ميري حالا كه سرده روياهام

  نميدونم كجابود كه دلت رو دادي دست اون                خودت خورشيد شدي بي من منم دلتنگي بارون

يه بار فكر منم كن كه ... دلم داغونه داغونه ...            تو ميري عاقبت با اون كه دستام خالي مي مونه

دلم بشكنه حرفي نيست  فقط كاش لايقت باشه       ميرم از قلب تو بيرون كه عشقش تو دلت جاشه

.

.

.

دلم بشكنه حرفي نيست ... اگه تو يار و همراه شي     ولي ميشد بموني و كمي هم عاشقم باشي

همه فكرش شده چشمات گاهي دستاتو ميگيره       يه وقت تنهاش نزاري كه مثل من ميشه ميميره

                            دلم بشكنه حرفي نيست ...... فقط كاش لايقت باشه

                            ميرم از قلب تو بيرون كه عشقش تو دلت جاشه ...!!!                                 

به نام کلام دروغین عشق

چند وقتی بود که میخواستم برای تو درد این قلبی را که شکستی و رفتی بنویسم

اما تا میخواستم بنویسم قطره های اشکم بر روی کاغذ میریخت

و نمی توانستم آنچه را که میخواهم بر روی صفحه کاغذ

خیس بنویسم.حالا دیگر یک قطره اشک نیز در چشمانم نمانده و

همان قلب شکسته ام تنها یادگار از عشقت به جا مانده

قلبی که یک عالمه درد دارد ، دردی که مدتهاست دامنگیرش شده است.

از آن لحظه ای که رفتی در غم عشقت سوختم و با لحظه های تنهایی ساختم.

نمی توانستم از او که مدتها همدل و همزبانم بود جدا شوم ،

چقدر این دوست داشتن های بی دلیل

خوب است

مثل همین باران بی سوال

که هی می بارد...